Hier het verslag van de laatste wedstrijd van het seizoen, om het kampioenschap:
Afgelopen vrijdagavond was het (ook) voor ons zover. De afsluiter van het seizoen, en wat voor één. Met maar liefst één punt voorsprong op de nummer 2 van de poule, mochten wij aantreden tegen één van de hekkensluiters. In de thuiswedstrijd met 6-2 verslagen, maar dat zou ons vanavond niet verzekeren van het kampioenschap. Slechts een 7-1 of 8-0 overwinning zou (in verband met het onderlinge resultaat tussen ons en de nummer 2) genoeg zijn, dus de lat lag hoog.
Met gezonde spanning kwamen wij allen op tijd aan in Bleiswijk. Nadat de hockeyjongens de zaal (en de dameskleedkamer) hadden verlaten was het onze beurt. Bij het invullen van het wedstrijdformulier besloten we om niet anders dan anders in te gaan vullen, zo hebben we het immers het hele seizoen gedaan.
Als eerste dus de heren (Rick en Jeff) en de dames (Marleen en Ellis).
De heren hadden wederom geen last van opstartproblemen, dat had wellicht te maken met het feit dat zij de avond ervoor nog lekker hadden getraind (of heb ik dat mis?!) dan wel de goede voorbereiding (Jeff deed serieus een warming-up, en Rick had de hele nacht liggen blaffen op de bank). In twee niet al te moeilijke sets was het eerste punt binnen. Nog 6 te gaan!
De dames waren (ook) zeker warmgedraaid van de avond ervoor. Eén van de beste dubbels van het seizoen vonden wij zelf, en daarmee vrij eenvoudig het tweede punt binnen. Nog 5 te gaan!
Op naar de singles, waar Randy het spits mocht afbijten. Randy leek wat moeite te hebben om goed in zijn spel te komen, en had wellicht ook wat moeite met de linkspoot aan de overkant van de baan. De eerste set moest hij nipt aan de tegenstander geven, maar de tweede én derde set had hij de smaak toch weer te pakken! Ook het derde punt is binnen. Nog 4 te gaan!
Intussen was ook Marleen begonnen tegen haar nog ongeslagen opponente. Met een service waar je u tegen zegt (van Marleen? Ja, van Marleen!) wist zij zich kranig te weren. De credits van deze service gaan naar Beyoncé, die twee weken terug met de gouden tip kwam voor Marleen. Zelfs een ace werd genoteerd! Helaas moest zij in zowel de eerste als tweede set haar meerdere erkennen in haar tegenstandster. Het enige verliespunt dat gemaakt mocht worden, staat nu op de borden, dus nu zou het er echt om gaan hangen.
Jeff liet zich hierdoor niet uit het veld slaan (en was misschien zelfs wel al eerder klaar dan Marleen bedenk ik mij?!) Met twee vingers in zijn neus haalde hij het volgende punt binnen tegen Jean-Pool de Fransman. Nog 3 te gaan!
Als laatste was Ellis aan de beurt. In de thuiswedstrijd met moeite in drie sets gewonnen, dus dit zou spannend kunnen worden. Gelukkig geen wedstrijd tegen zichzelf vandaag, en daardoor enigszins kalm het vijfde punt binnen. Nog 2 te gaan!
De mixen konden gelukkig ook gelijktijdig gespeeld worden. Rick en Ellis speelden de tweede mix. Ondanks dat de tegenstanders de dames hadden omgewisseld (en het prutswerk van Rick en Ellis zo nu en dan) konden zij ook hier het verschil niet maken. Nog 1 punt te gaan!
Marleen en Randy hadden een wedstrijd met iets meer uitdaging, althans, dat dachten we van tevoren. Dus jawel, onder toeziend oog van de rest van het team en van supporters Linda en Bianca, wisten zij waar te maken waar wij allen van tevoren geen rekening mee hadden gehouden …… (tromgeroffel…) KAMPIOENEN!!!!!
Na een douche vol hysterie (gat in de lucht of het dak en gillende keukenmeiden) en een geweldig feest (ahum) in Ricky’s sportsbar konden we allen in de gloria naar huis. En of we in de gloria waren, zo erg zelfs dat Rick spontaan een doodlopende straat in reed en pas aan het einde geloofde dat Marleen de waarheid sprak. Het is je vergeven hoor Rick😉
Op naar het echte kampioensfeest en het rondje op de platte kar!! Dank teammies!!
